Kryzys zbrojny w Ukrainie nazywam wprost wojną i agresją Rosji. Od niedawna uczę się też mówić w Ukrainie, a nie na Ukrainie. Podobno obie wersje są poprawne, ale jedna z nich jest według mnie bardziej poprawna, nie tylko politycznie. Czas skończyć z uzurpatorskimi naleciałościami językowymi i przedstawić Ukrainę jako samodzielny, niezależny i wyjątkowo waleczny kraj.
Kiedy w Polsce wszyscy prawnicy czekają na tzw. specustawę dotyczącą pobytu obywateli Ukrainy w Polsce i próbują zgadnąć, jakie prawa pobytu i pracy polski rząd zapewni wszystkim obywatelom Ukrainy uciekającym przed wojną, do mnie dzwonią agencje pracy tymczasowej i inni klienci z pytaniem, co niemiecki rząd przewidział w sprawie prawa do pracy dla Ukraińców.
Oczywiście media niemieckie, zanim zostały wydane jakiekolwiek rozporządzenia, już zdążyły wspomnieć na swoich łamach i stronach internetowych, że dostęp do pracy może ulec rozluźnieniu.
Rozbudziło to wielkie nadzieje polskich przedsiębiorców, którzy w swoim „portfelu” usług mają wielu pracowników pochodzących z Ukrainy lub też zamierzają takich zatrudniać.
Na sam początek zacznę od zimnego prysznica – nie zmieniło się wiele oprócz pewnego zalecenia z niemieckiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
W obecnej chwili (10 marca 2022 r.) znane jest porozumienie przedstawicieli wszystkich rządów UE co do konieczności przyjmowania wypędzonych przez wojnę obywateli Ukrainy w każdym kraju Unii. Porozumienie to jest ujęte w akt prawny – decyzję wykonawczą Rady (UE) 2022/382 z dnia 4 marca 2022 r. stwierdzającą istnienie masowego napływu wysiedleńców z Ukrainy w rozumieniu art. 5 dyrektywy 2001/55/WE i skutkujące wprowadzeniem natychmiastowej ochrony.
Każde państwo członkowskie musi jednak dokonać poprzez stosowne ustawy, rozporządzenia lub inne akty prawne w swoim prawie narodowym regulacji praw i obowiązków uciekających przed wojną obywateli Ukrainy.
W Niemczech w dniu 9 marca 2022 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o tymczasowym zwolnieniu z obowiązku posiadania tytułu do prawa pobytu dla osób wjeżdżających do kraju na skutek wojny w Ukrainie.
Rozporządzenie zawiera regulacje dotyczące zwolnienia z obowiązku posiadania wiz, pozwolenia na pobyt itp. w trakcie pobytu na terenie Niemiec dla osób:
– obcokrajowców, którzy w dniu 24 lutego 2022 r. przebywali w Ukrainie i do czasu obowiązywania tego rozporządzenia wjechali na teren Niemiec,
– obywateli Ukrainy, którzy w dniu 24 lutego 2022 r. mieli swoje miejsce zamieszkania lub zwyczajny pobyt w Ukrainie, ale w tym dniu tymczasowo opuścili Ukrainę i do czasu obowiązywania tego rozporządzenia wjechali na teren Niemiec,
– obywateli Ukrainy, którzy w dniu 24 lutego 2022 r. przebywali legalnie na terenie Niemiec nie posiadając pozwolenia na pobyt długoterminowy.
na okres do czasu obowiązywania Rozporządzenia, tj. do 23 maja 2022 r.
Niemiecki rząd na razie założył, że być może do 23 maja 2022 r. sytuacja w Ukrainie uspokoi się i obywatele z Ukrainy będą mogli wrócić do swojego kraju. Z pewnością jeśli tak się do tego czasu nie wydarzy, w życie wejdzie kolejne Rozporządzenie.
Jak widać z powyżej opisanej regulacji niemiecki rząd uregulował prawo do pobytu, ale nie otworzył rynku pracy. W Rozporządzeniu nie ma mowy o zmianach w wydawaniu pozwoleń na pracę, jak i nie ma mowy o tym, żeby wydawać pozwolenia na pobyt wraz z pozwoleniem na podjęcie pracy lub też działalności zarobkowej.
Niemniej jednak jest światełko w tunelu, gdyż na stronie niemieckiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych znajduje się oficjalny komunikat, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zaleciło pilnie wszystkim niemieckim landom, aby wydając pozwolenia na pobyt również, nawet jeśli o to nie wnioskowano, wydawać zezwolenie na pracę. Taka adnotacja musi znaleźć się wyraźnie w pozwoleniu na pobyt. Trudno na tę chwilę ocenić, jak to zalecenie zostanie przełożone w rzeczywistości przez niemiecki urzędy ds. cudzoziemców, ale w przypadku, gdy obywatel Ukrainy zawnioskuje o wydanie pozwolenia na pracę, powinien je otrzymać.
Niestety nie widzę na chwilę obecną żadnej zmiany, jeśli chodzi o pracowników tymczasowych. Nadal obowiązuje § 40 ust. 1 AufenthaltsG, który wprost mówi, że pozwolenia na pracę nie udziela się, jeśli pracownik ma być zatrudniony jako pracownik tymczasowy.
{ 0 comments… add one now }