Sabina Ociepa-Mendel

prawnik zagraniczny, adwokat

Prowadzę kancelarię o profilu polsko-niemieckim. Świadczę usługi prawne dla polskich i niemieckich przedsiębiorców, reprezentuję przed sądem i wyjaśniam zawiłości dwóch porządków prawnych. Występuję również w roli bezstronnego mediatora.
[Więcej >>>]

Ustawa o pracy tymczasowej – omówienie § 1 ust. 2 i ust. 3

Sabina Ociepa04 lutego 2025Komentarze (0)

Pośrednictwo pracy i wyłączenia od stosowania ustawy do konstelacji pracy tymczasowej w m.in. koncernach, sektorze publicznym czy międzynarodowych przedsiębiorstwach

 

§ 1 AÜG

 

(2) Jeżeli pracownicy zostają przekazani podmiotom trzecim do świadczenia pracy, a przekazujący nie przejmuje typowych obowiązków pracodawcy lub ryzyka pracodawcy (§ 3 ust. 1 nr. 1 do 3), to należy przypuszczać, że przekazujący świadczy usługi pośrednictwa pracy.

 

(3) Niniejszej ustawy, z wyjątkiem § 1b zdania 1, § 16 ust. 1 nr 1f oraz ust. 2 do 5 oraz §§ 17 i 18 nie stosuje się do pracy tymczasowej

  1. między pracodawcami tej samej gałęzi gospodarki w celu uniknięcia pracy w zmniejszonym wymiarze na skutek trudności pracodawcy lub uniknięcia zwolnień, jeżeli przewiduje to zbiorowy układ pracy obowiązujący pracodawcę użyczającego oraz pracodawcę użytkownika,
  2. pomiędzy koncernami w rozumieniu § 18 Ustawy o spółkach akcyjnych, jeżeli pracownik nie został zatrudniony w celu świadczenia do pracy tymczasowej,

2a.       Pomiędzy pracodawcami, jeżeli skierowanie do pracy tymczasowej następuje okazyjnie, a pracownik nie został zatrudniony w celu świadczenia pracy tymczasowej,

 

2b.       pomiędzy pracodawcami, jeżeli zadania pracownika zostały przeniesione od dotychczasowego pracodawcy do innego pracodawcy oraz na podstawie układu zbiorowego pracy w sektorze publicznym:

  1. stosunek pracy z dotychczasowym pracodawcą nadal trwa oraz
  2. świadczenie pracy będzie odbywać się w przyszłości u innego pracodawcy,

2c.       pomiędzy pracodawcami, jeżeli są oni osobami prawnym prawa publicznego i stosują układy zbiorowe pracy sektora publicznego albo regulacje publicznoprawnych związków wyznaniowych, lub

  1. zagranicznej, jeżeli pracownik tymczasowy zostanie skierowany do utworzonego na podstawie międzynarodowego porozumienia wspólnego niemiecko-zagranicznego przedsiębiorstwa, w którym udziały posiada pracodawca użyczający.

 

Ustęp 2 wprowadza nowe pojęcie do pracy tymczasowej, bardzo ciekawe z punktu widzenia polskich agencji pracy tymczasowej, a mianowicie usługę pośrednictwa pracy. Polskie przepisy dotyczące pracy tymczasowej oraz pozyskiwania stosownych pozwoleń w tym zakresie przewidują dwa certyfikaty:

– pozwolenia na prowadzenie działalności agencji pracy tymczasowej

– pozwolenie na prowadzenie usług w zakresie pośrednictwa pracy, doradztwa zawodowego itp.

W niemieckim systemie tylko jedna z tych wszystkich działalności jest regulowana pozwoleniem – przekazywanie pracowników tymczasowych do pracy. Pośrednictwo natomiast już nie. Oznacza to dla, że zajęcie się wyłącznie usługą wyszukiwania pracowników dla niemieckiego pracodawcy z celem zatrudnienia wyszukanych pracowników bezpośrednio u niemieckiego pracodawcy może być prowadzone zupełnie bez informowania Bundesagentur für Arbeit Düsseldorf. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z polskimi przepisami niezbędny jest wpis do KRAZ oraz coroczne składanie informacji statystycznej, tj. de facto rozliczanie się z podjętych działań.

Sformułowanie regulacji o pośrednictwie pracy tak jak jest to w ustępie drugim uznawane jest za dość nieudane w kontekście Ustawy. Pominę w moim krótkim komentarzu do tych przepisów problem „udawanej pracy tymczasowej” poprzez zastosowanie modelu pośrednictwa pracy, co w niemieckiej literaturze jest przedmiotem wielu wypowiedzi. W praktyce zarzut ukrytej pracy tymczasowej pod przykrywką pośrednictwa zdarza się rzadziej, ostrzegawczo mogę napisać, że należy wystrzegać się takich koncepcji pośrednictwa, gdzie pośrednik ma nadal duży wpływ na pracę pracownika i czerpie zyski z pośrednictwa za cały okres świadczenia pracy pracownika.

Druga część przepisu, tj. ustęp 3, dotyczy sytuacji tzw. przywileju, czyli wyłączenia stosowania restrykcyjnych regulacji ustawy o pracy tymczasowej na konkretne przypadki. Są one enumeratywnie wyliczone i opisane, nie ma marginesu na dalsze interpretacje.

Ustawy o pracy tymczasowej nie stosuje się zatem przykładowo w przekazaniach pracowników w koncernach, pod warunkiem, że pracownik nie jest zatrudniony w celu przekazania w ramach koncernu. Wyłącza się też stosowanie ustawy o pracy tymczasowej do przypadków skróconego czasu pracy (Kurzarbeit) lub do okazyjnego przekazania pracownika niezatrudnionego w celu świadczenia pracy tymczasowej.

 

Previous post:

Next post: