Kiedy?

Na tę Ustawę czekały rzesze pracodawców w Niemczech, czekały polskie agencje pracy tymczasowej i według doniesień niektórych mediów ponoć setki obywateli Ukrainy, stojąc na granicy z Polską z walizkami, gotowi do wyjazdu do Niemiec.

Ustawę niemiecki Bundestag uchwalił chyłkiem, w czasie, gdy w Polsce jeszcze myślimy o urlopie i sierpniowym słońcu, tak więc i mi umknęła wieść o tym, że głosowanie nad Ustawą miało miejsce. Ustawę uchwalono 15 sierpnia 2019 r., co według mnie przeszło bez większego echa w mediach.

Najważniejsza data to jednak okres wejścia Ustawy w życie. I nie jest to oczekiwany początek roku, ale 1 marzec 2020 r., zatem jest jeszcze czas na zapoznanie się z przepisami.

Co Ustawa zmienia?

Ustawa zmienia wiele innych ustaw w taki sposób, aby ułatwić imigrację pracowników z krajów trzecich do Niemiec w celu poszukiwania pracy, rozpoczęcia nauki zawodu lub podjęcia zatrudnienia. Korzystającymi z praw zawartych w Ustawie są więc nie tylko obywatele Ukrainy, ale wszyscy obywatele krajów trzecich.

Jedną z przewidzianych sytuacji imigracji jest uzyskanie pozwolenia na pobyt do maks. 6 miesięcy dla obywatela z kraju trzeciego w celu poszukiwania pracy, jeśli obywatel ten wykaże, że:

• posiada wykształcenie zawodowe nabyte w kraju pochodzenia,
• jego znajomość języka niemieckiego jest w stopniu co najmniej dobrym (poziom językowy B1),
• potrafi zadbać o swoje utrzymanie w ciągu 6-miesięczbego pobytu na terenie Niemiec bez konieczności pobierania świadczenia socjalnego.

Oprócz tej powyższej sytuacji, która jest typową, w Ustawie przewidziane są również wyjątki, np. dla osób z wyższym wykształceniem lub też wykształceniem zdobytym w Niemczech.

Jakie znaczenie ma Ustawa dla branży pracy tymczasowej?

No właśnie, jak się okazało po wielu poprawkach, niestety żadne. A nawet można rzec, słowami przewodniczącego dużego związku niemieckich pracodawców w pracy tymczasowej, pana Sebastiana Lazay, że Ustawa wykluczyła w pełni agencje pracy tymczasowej z współtworzenia nowej polityki imigracyjnej. Ustawa bowiem przewiduje, że jako zatrudnienia dla osoby z kraju trzeciego rozumiane będzie zatrudnienie na stałe, a nie zatrudnienie u pracodawcy użyczającego. Jest to według czołowych przedstawicieli związków pracodawców użyczających duży afront w stronę branży pracy tymczasowej, która najmocniej i najdłużej współtworzy rynek pracowników spoza kraju.

Wykazać mogą się, moim zdaniem, agencje pośredniczące w zdobywaniu pracowników oraz „kojarzeniu” ich z ostatecznym pracodawcą. Duże pole do popisu mogą mieć też te podmioty, które będą gotowych i przygotowanych do szukania pracy kandydatów wspierać w znalezieniu odpowiedniego miejsca pracy. Widzę więc dwie perspektywy – po pierwsze działanie dla niemieckich pracodawców i szukanie odpowiedniego personelu z kwalifikacjami, po drugie – działanie na rzecz gotowych do poszukiwania pracy pracowników z krajów trzecich poprzez wspieranie ich przed wyjazdem do Niemiec oraz w trakcie ich pobytu i poszukiwania pracodawcy.